25 November 2013 ~ 0 Comments

Alternatief meten leerprestaties in onderwijs? Wat het new england journal of medicine hierover schrijft…

 

november 25, 2013 bron: Lilian Boonstra

Als alle kennis die er is, benut zou worden… Weten we niet allang dat sturen op en meten van leeropbrengsten een eenzijdig beeld en eenzijdige ontwikkeling van kinderen creeert? Want daarmee is er geen tijd voor sociaal-emotionele ontwikkeling, talenten, creativiteit en ethiek. Laten we ervanuitgaan dat dit waar is en dat we het anders willen, wat is dan een alternatief?

In het New England Journal of Medicine van september 2013 staat een vergelijkend artikel tussen de gezondheidzorg en het onderwijs: wat kunnen we van elkaar leren? Het artikel begint met dat zowel een arts als een docent hun vak als een roeping zien. Het vak, dat zowel uit kennis als uit kunde bestaat en dat je een grote verantwoordelijkheid voelt voor je medemens.

Teaching to the test

Een van de parallellen tussen de gezondheidszorg en het onderwijs is dat datgene wordt geleverd, waarop in de test op wordt getoetst. Een negatieve uitwas voor de gezondheidzorg is dat de patienten met de grootste “need”, geweerd wordt, om de statistieken niet negatief te laten beinvloeden. Patienten met 1 euvel passen netjes in 1 procedure, die vervolgens weer kan worden afgevinkt. Zo worden ook complexe leerlingen geweerd van scholen of het maken van toetsen ontzegd, om de gemiddelde schoolprestaties niet naar beneden te halen. Het grootste risicofactor in Engeland voor zowel onderwijs als gezondheidzorg is derhalve een laag inkomen.

Pleidooi voor meervoudige meetlat, bottom-up

Nu wordt je beoordeeld op de gestandaardiseerde producten die je levert. En op basis van een paar testjes wordt je kwaliteit bepaald. Dit doet geen recht aan de professional en de school. In het artikel wordt gepleit voor een ”bottom-up performance-improvent-system“. Lerende cirkels met een meervoudige meetlat, die niet alleen meet op de uitkomsten, maar ook op het proces (en de kwaliteit van de input LB). Ook zijn er veel te hoge  verwachtingen over korte termijn verbeteringen: dat geeft een target voor het verkeerde probleem.  Een paar indicatoren om een vergelijk te kunnen maken met andere scholen zijn wel gewenst, maar veel minder dan nu het geval is.

Of deze andere manier van werken snel van de grond zal komen, dat denken de auteurs zelf niet, zij noemen het een “huge boat in the middle of the ocean, going in the wrong direction and that there will be a whole lot of collateral damage before the course is turned”. Gelukkig zijn er ook daar al wel mensen die aan het roer beginnen te trekken om de koers te wijzigen.

Uit: The New England Journal of Medicine, sept 26, 2013, p. 1268

http://lilianboonstra.wordpress.com/about/

Leave a Reply

*